Voor twee mannen zijn er verschillende manieren om een kinderwens te verwezenlijken. We willen jou op deze pagina meer informatie geven over de verschillende mogelijkheden. Ook beschrijven we de vorm die wij gekozen hebben. Om te kijken welke vorm van ouderschap het beste bij ons zou passen moesten we eerst voor onszelf enkele vragen beantwoorden.
De eerste vraag “Willen we een kindje dat biologisch van één van ons afstamt of niet?”. Gino had hierin meer de behoefte om zijn genen door te geven dan Michel. Daarom vielen voor ons de keuzes voor adoptie en pleegouderschap al snel af. Bovendien is adoptie een intensief traject dat hoge kosten met zich meebrengt. Ook is het in sommige landen voor twee mannen niet toegestaan om een kindje te adopteren.
Dit bracht ons bij vraag twee: “Willen we een kindje dat we zelf op kunnen voeden en onze eigen normen en waarden kunnen meegeven?” Na een eerdere poging tot co-ouderschap, wisten we dat onze voorkeur uitging naar draagmoederschap. Maar ook hierin zijn er verschillende mogelijkheden.
Hoog technologisch.
Hierbij kan er gekozen worden dat de draagmoeder zelf haar eicellen doneert en ook het kindje zal dragen. Er wordt dan middels IVF een ziekenhuistraject gestart, waarbij het eitje buiten de baarmoeder wordt bevrucht. Het bevruchte eitje wordt vervolgens in de baarmoederwand geplaatst en is het wachten tot deze pogingen slagen. Het is ook mogelijk dat de draagmoeder niet degene is die de eicellen doneert, maar wel het kindje draagt. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan de volgende situatie: Één van de vaders geeft zijn sperma af en een vrouwelijk familielid (van de andere vader) doneert een eitje. Op deze manier is het genetisch wel van twee vaders. Vervolgens is er een derde persoon, bijvoorbeeld een goede vriendin, waarbij het bevruchte eitje wordt teruggeplaatst en die het kindje dus zal dragen.
Laag technologisch.
Naast bovenstaande ‘medische’ trajecten, is het ook mogelijk om buiten het ziekenhuis of zwangerschapskliniek om, zwanger te worden. Met deze vorm wordt er op een natuurlijke manier geprobeerd om zwanger te worden. Dit wordt laag technologisch draagmoederschap genoemd. Wij hebben gekozen voor deze methode. Hiervoor is het sperma van één van de vaders en de eigen eitjes van de draagmoeder nodig. Net als een ‘normale zwangerschap’, alleen zonder seks . Wij gebruiken hiervoor een inseminatie set. Deze set bestaat uit een opvangpotje, spuit en een 15cm lange canule. Hoe ons traject is verlopen lees je terug in onze blogs.
Papenpapa 